عاشورای حسینی تجلی قدرت، ایثار و از خودگذشتگی
به گزارش سرویس فرهنگی باریش‌نیوز، عاشورا روز دهم ماه محرم است. شهرت این روز نزد شیعیان به دلیل وقایع عاشورای سال ۶۱ هجری قمری است.
در این روز امام حسین (ع) و یارانش در واقعه کربلا در جنگ با لشکر یزید به شهادت رسیدند و مسلمانان در آن روز سوگواری می‌کنند.
سابقهٔ سوگواری و برپایی عزاداری برای حسین بن علی (ع) به اولین روزهای بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱ هجری می‌رسد.
اولین مراسم سوگواری را حضرت زینب (س) در مسجد کوفه بر امام حسین (ع) برگزار کرد. قبل از آن در کنار اجساد شهدا در کربلا برگزار شد.
روز دهم محرم، روز شهادت سالار شهیدان و فرزندان و اصحاب او در کربلا است.
در فرهنگ شیعی، به خاطر واقعه شهادت امام حسین (ع) در این روز، عظیم ترین روز سوگواری و ماتم به حساب می‌آید که بزرگترین فاجعه و ستم در مورد خاندان پیامبر (ص) انجام گرفته و دشمنان اسلام و اهل بیت (ع) این روز را خجسته شمرده به شادی می‌پرداختند، اما پیروان خاندان رسالت، به سوگ و عزا می‌نشینند و بر کشتگان این روز می‌گریند.
هیچ گاه نباید فراموش کرد که: «عاشورا یک درس نیست، یک کتاب درس است. اگر جامعه اسلامی ما بخواهد آن طوری که حق اوست و شایسته اوست، زندگی کند، اگر امت اسلامی ما بخواهد استقلال خود و شرف خود و دین خود را در دنیای مادی امروز و در میان طوفان سیاست های مخالف حفظ کند، باید درس های عاشورا را درست بفهمد و به یکایک آنها عمل کند.
اولین درس بزرگ عاشورا، درس فدا شدن در راه دین و در راه خداست. این، روشن ترین درس عاشورا است، حتی در سخت ترین شرایط!
حسین بن علی(ع) به همه مسلمانان، بلکه به همه آزادگان عالم ولو غیرمسلمان، این درس را داد که اگر شرف انسانی، آزادگی انسان و آرمان های انسان و برای مسلمانان، دین آنان در معرض خطر قرار گرفت، دفاع از دین در سخت ترین شرایط و با سخت ترین مقدمات، یک فریضه اسلامی و یک فریضه انسانی است».
یکی از مهم ترین نکته هایی که عاشورای حسینی به ما می آموزد، این است که: «کل یوم عاشورا و کل ارضٍ کربلا»؛ یعنی شناخت حسین زمان و یزید زمان، همچنان که مقام معظم رهبری می فرماید:
فهمیدن قضیه عاشورا فقط در تاریخ نیست، در هر زمانی باید دید عناصر تشکیل دهنده هویت یزید کجا پیدا می شود، آنگاه در مقابلش باید عناصر تشکیل دهنده هویت حسینی را به میدان آورد؛ پس معرفت و شناخت می خواهد.
نظر دهید