در انتظار مرگ؛ ناتوانی مردم در پرداخت هزینه های درمان کرونا
سرویس اجتماعی باریش نیوز، آذربایجان غربی این روزها در وضعیتی فراتر از بحران قرار گرفته، بیمارستانهای دولتی جا ندارند و هزینه بستری بیماران کرونایی در بیمارستانهای خصوصی به نحو عجیبی بالاست. رقمهایی که از ۲ میلیون تومان در روز شروع میشوند. متاسفانه در این میان تامین داروها حتی در بیمارستانهای دولتی هم مسئلهساز شده است.
با گذشت حدود 9 ماه از شیوع کرونا درایران ، این بیماری نه تنها مهار نشده بلکه روزانه نزدیک به 500 نفر در کشور و همچنین در استان نیز نزدیک به 30 نفر قربانی میگیرد. قرار گرفتن بسیاری از بیمارستانها در مرز ورشکستگی، افزایش هزینههای درمان کرونا ، در کنار وخامت وضعیت معیشت، امکان مراجعه برای انجام آزمایش و درمان را از بسیاری مردم گرفته است.
در ایام همه گیری کرونا هر خانواده ایرانی مجبور است هزینههایی از قبیل انجام آزمایشهای تشخیص کرونا، درمان و در صورت نیاز، بستری بیمار، تهیه دارو از بخش رسمی و غیررسمی، مراقبتهای ویژه، انجام مراقبتهای فردی، مراقبت از بیماران در منزل و... را متحمل شود.
یکی از مشکلات جدی مردم به ویژه در موج سوم کرونا، هزینههای سرسامآور تشخیص، بستری و درمان کرونا است؛ به ویژه اینکه دفترچههای بیمه بخشی از هزینهها را پوشش نمیدهند و برای بخش دیگر شرایط خاص دارند.
به گفته کسانی که بیمار کرونایی در بیمارستان دارند، هزینه بستری یک بیمار کرونایی در بیمارستان دولتی و بخش عادی روزانه ۴۰۰ هزار تومان و در بخش ویژه ۸۰۰ هزار تومان است. این هزینه برای بیمارستانهای خصوصی با احتساب قیمت داروهایی که پوشش بیمهای ندارند، روزانه بالای ۲ میلیون برای اتاقهای معمولی و ۵ میلیون برای بستری در اتاقهای ویژه است.
ظرفیت بیمارستانهای دولتی برای پذیرش بیمار پر است، آمبولانسها در حالی که بیماران کرونایی را حمل میکنند بین بیمارستانها سرگردانند و جایی برای بستری کردن بیمار پیدا نمیکنند. در چنین شرایطی مردم مجبور شدهاند به بیمارستانهای خصوصی مراجعه کنند، بیمارستانهایی که مجبوری قبل از پذیرش و موقع ترخیص، میلیونها تومان پرداخت کنی.
این مساله زمانی نگرانکننده میشود که بدانیم بخش زیادی از طبقات کم درآمد جامعه نه شغل ثابت دارند و نه دفترچه بیمه درمان و نه بیمه تکمیلی حال باید پرسید با شیوع گسترده ویروس کرونا، بیکاری شاغلان پارهوقت و کاهش درآمد خانوارهای کم درآمد، در آینده نزدیک باید شاهد چه چیزی باشیم؛ بیمارانی که توان درمان ندارند و یا خانوارهای فقیری که هزینه درمان کمر آنها را خم کرده و فقیرتر شدهاند؟
نظر دهید