وضعیت بد معیشتی و افزایش بی‌رویه کودکان کار در ارومیه
سرویس اجتماعی باریش نیوز، پدیده کودکان خیابانی به عنوان یکی از مشکلات آسیب‌زای اجتماعی از دیرباز وجود داشته اما متاسفانه در سال‌های اخیر به دلایلی از جملهافزایش تورم و مشکلات اقتصادی،، خشونت خانوادگی و مشکلات روحی و روانی افزایش یافته است.
به اعتقادد بسیاری از کارشناسان یکی از بزرگترین معضلات در ناکارآمدی کمک به حل مشکل کار کودکان عدم در دست داشتن آمار نسبتا دقیق، عدم درک دنیای کودکان کار و سطح‌بندی این گروه است.
کودکان کار، که اغلب با کودکان خیابانی اشتباه گرفته می‌شوند در واقع کودک خیابانی نیستند. بلکه کودکانی هستند که به دلیل مشکلات معیشتی و تنگناهای مالی سرپرستانشان و یا به دلیل نداشتن سرپرست خود مجبور به تامین هزینه های زندگی خود و اغلب اعضای خانواده خود هستند. این نان آوران کوچک طیف وسیعی را تشکیل می دهند که نخستین ویژگی مشترک شان کارکردن در شرایط سنی کمتر از سن قانونی کار است. آنچه که مردم در خیابان ها مشاهده می کنند بخشی از کودکان کار است. بخش وسیعی از کودکان کار در ایران که در کارگاه های تولیدی ،کوره پزخانه ها و مزارع مشغول به کارند، از نظرها پنهان هستند.
در واقع این کودکان یکی از والدین یا هر دو را از دست داده‌اند و یا به دلیل مشکلات خانوادگی و کمبود درآمد به سمت کار می‌آیند. به عبارتی برای کمک به خانواده مشغول به کار شده‌اند و چون معمولا در خیابان به کسب درآمد مشغولند بسیاری از آنها به کودکان خیابانی تعبیر می‌کنند.
این کودکان می‌توانند به راحتی بازیچه دست بزهکاران حرفه‌ای اعم از سارقین یا باندهای توزیع مواد مخدر، عوامل ایجاد خانه‌های فساد و… قرار گیرند؛ و همچنین عدم بهره‌گیری از آموزش و تحصیل علم و فن، قدرت رقابت با سایر کودکان در ایجاد یک زندگی سالم را هر چه بیشتر از این کودکان سلب می‌کند.
بطورکلی کودکان کار به دلیل داشتن وضعیت عاطفی نامناسب و شرایط خاص زندگی، دارای روحیه‌ای حساس و از نظر عاطفی، آسیب پذیرتر از کودکان هم سن و سال خود هستند؛ بنابراین بی‌توجهی و نادیده گرفتن این کودکان باعث نهادینه شدن خشمی پنهان در ناخودآگاه آنها شده، در بزرگسالی باعث بروز بسیاری از ناهنجاری‌ها در جامعه می‌شود.
سخن آخر اینکه،کار کردن در دوران کودکی، کودکان را از دستیابی به دانش و مهارت کافی بازمی‌دارد و در نتیجه بهره‌وری نیروی کار را در جامعه کاهش می‌دهد. آسیب‌های اجتماعی مانند اعتیاد، بزهکاری، استثمار، تبعیض، فقر و… افزایش می‌یابد و در نتیجه سلامت اجتماعی را به مخاطره می‌اندازد و مانع پیشرفت و توسعه جامعه خواهد شد؛ پس جهت ممانعت از این عواقب احتمال باید ارگانهای مربوطه تکانی به خود دهند و فکری به حال این کودکان نمایند، چرا که این کودکان سرمایه های آینده این مرز و بوم هستند و غفلت از آنها عواقب جبران ناپذیری را به همراه خواهد داشت.
شیرین شریفی
نظر دهید