حاشیه نشینی / دردی که شاید دوای آن فرهنگ است
وجود فرهنگسراها، مدارس و آموزشگاه های مختلف زبان و کامپیوتر و مهارت های دیگر باعث تمایل ساکنین و به خصوص کودکان و نوجوانان به مسائل علمی و فرهنگی شده و آن ها را از معضلات فرهنگی و اجتماعی به دور می کند.
به گزارش سرویس فرهنگی باریش نیوز افرادی که قصد زندگی در شهرهای بزرگ و دل کندن از شهرستان ها و روستا ها و حتی ایل و طایفه های عشایری خود دارند، با فروش برخی لوازم خود دست به مهاجرت زده و برای شروع یک زندگی جدید به شهرها سفر می کنند که برخی از آنان در مکان هایی مناسب از شهر و برخی دیگر به دلیل قیمت بالای مسکن و مخارج زیاد زندگی شهری، توان ساکن شدن در شهرها را نداشته ولی برای بقای خود در حاشیه شهرهای بزرگ سکنی می گزینند.
تعداد افرادی که از مکان های دور و نزدیک به حاشیه شهرها سفر کرده و مکانی که قبل ها وجود نداشته را به شهرکی تبدیل می کنند کم نیست ولی تضمین رسیدگی به آن محیط خودساخته و جدید و پر از انسان های مختلف با کیست؟ آیا می شود امنیت این محله ها را تضمین کرد؟ بهداشت ساکنان و همچنین شغل مناسبی برای رفاه زندگیشان را چطور؟
صدای ناله های مردم حاشیه نشین در اکثر استان ها و شهرهای بزرگ کشورمان در خلوت می پیچد و به دلیل بی بضاعت بودن و یا جایگاه اجتماعی پایین محله شان رسیدگی به آنان کمتر می شود؛ در پایتخت کشورمان محله های حاشیه نشین زیادی وجود دارد که اکثر افراد دچار به اعتیاد در آن محله ها ساکن می باشند و یا بی بضاعت ترین افراد سیستان و بلوچستان در حومه شهرهایی مانند زاهدان و چابهار هستند و یا کرمانشاه و دیگر شهرها؛ اما در شهر ما چطور؟ برای اینکه افرادی در آینده در ارومیه و استان ما درچار بی بضاعتی، اعتیاد و یا دیگر مشلات اجتماعی نشوند چه تدابیری انجام شده؟ امورات فرهنگی در رابطه با بالا بردن سطح آگاهی ساکنین حاشیه شهرمان چگونه است؟ این ها از جمله مواردی است که باید برای پیش گیری از درگیری های اجتماعی در هر شهر انجام بگیرد.
وجود فرهنگسراها، ساخت پارک هایی با محیط خانوادگی، مدارس و آموزشگاه های مختلف زبان و کامپیوتر و مهارت های دیگر باعث تمایل ساکنین و به خصوص کودکان و نوجوانان به مسائل علمی و فرهنگی شده و آن ها را از معضلات فرهنگی و اجتماعی به دور می کند؛ امیدواریم مسئولین شهر عزیزمان هرچه سریع تر در اقدامات فرهنگی محله های حاشیه نشین شهر کوشا تر باشند.
نظر دهید