تهدید واهمه انگیز برای کانون خانواده/ اعتیاد پدیده معضل آفرین اجتماع است
اعتیاد منشأ بسیاری از نابهنجاری های اجتماعی و فرهنگی می باشد؛ با برنامه ریزی و آموزش های مطلوب در زمان مناسب، می توان روز به روز شاهد کاهش این مشکلات و کم شدن افراد معتاد شد.
به گزارش سرویس اجتماعی باریش نیوز، می توان گفت که خانواده اولین کانونی است که با شخص معتاد برخورد می کند و با مشکلاتی که بی رحمانه زندگی فرد و خانواده اش را احاطه میکند روبرو می شود، با هجوم سیلی از مشکلات نیز در بیشتر مواقع از هم متلاشی می شود.
عوارض اعتیاد در خانواده بسیار زیاد است زیرا اعتیاد از رشد اجتماعی، فرهنگی و شخصیتی فرد کاسته و مانع ورود فرد به جامعه ، طرد او از جامعه و خانواده می شود.
طبق آمارهای موجود، حدود 30 درصد از علل طلاق ها به مواد مخدر و اعتیاد مربوط می شود
در خانواده هایی که با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند جرو بحث، درگیری و نزاع بین افراد خانواده فرد معتاد بسیار فراوان و عادی است.
معمولا افراد معتاد، خانواده هایی همیشه درگیر و متشنج دارند
افراد درگیر اعتیاد کم کم، روابط خانوادگی و ارتباط شان با اعضا خانواده، همسایگان و خویشاوندان محدود می شود و دیگران نیز سعی میکنند کمتر با چنین اشخاصی مراوده داشته باشند، غفلت از کنترل فرزندان، درگیری در خانواده، افت سطح اجتماعی و اقتصادی خانواده، افت تحصیلی فرزندان، فرار کودکان و طلاق نیز از مشکلاتی است که می توان به آن اشاره کرد.
احساس ناامنی و بی پناهی که در برخی به وجود می آید، باعث دلواپسی و اضطراب کودک و سوق آنها به طرف افراد ناشناس و غریبه می شود تا حدی که در مدرسه نیز به دلیل ترس از تحقیر، گوشه گیر شده و ادامه تحصیل دچار مشکلات بسیاری می شود.
گذشته از این مشکلات، والدین معتاد در زندگی خانوادگی و اجتماعی نمی توانند هیچ گونه مسئولیتی را عهده دار شوند و فرزندان نیز امکان رشد و تربیت را از دست می دهند.
در بیشتر موارد نیز خانواده ها در مواجهه به خیل عظیمی از مشکلات که فرد معتاد آن ها را با خود وارد کانون خانواده می کند، والدین چاره را در ترد فرد معتاد دیده و او را از خویش دور می کنند؛ فرد معتاد مجبور به کارتن خوابی شده و در سطح شهر باعث ایجاد فضایی نا امن و در پی خود ورود مشکلات بزرگتر می شود؛ در موارد بسیار برای تامین مواد مخدر و گذران زندگی به کارهای خلاف روی آورده و به همین سبب ناامنی در شهر بیداد می کند.
ساماندهی و بهبود این افراد از مواد مخدر نیز خود هزینه ای جانبی محسوب می شود که در صورت نبود همکاری فرد بیمار تاثیری نداشته و معضلات بزرگتری به وجود می آید.
جامعه باید برای افراد بیمار این چنینی که ترک کرده و خواستار دوباره زندگی سالم هستند موقعیت هایی ایجاد کند تا دیگر به فکر روی آوردن به این معضل خانماسوز نیافتند.
گفتنی است که مجرمان معتاد در زندان ها بسیار بوده و هزینه بالایی برای نگهداری آنها صرف می شود؛ دولت می تواند در صورت کاهش این مجرمان بخشی از هزینه ها را در مکان و موقعیت بهتری، صرف اداره بهتر جامعه نماید.
اعتیاد منشأ بسیاری از نابهنجاری های اجتماعی و فرهنگی می باشد
با برنامه ریزی و آموزش های مطلوب در زمان مناسب، می توان روز به روز شاهد کاهش این مشکلات و کم شدن افراد معتاد شد.
نظر دهید