روز ۱۳ فروردین و آئین های مختص آن/گره سبزه به معنای گره زدن زندگی با طبیعت است
سرویس فرهنگی باریش نیوز؛ برگه های تاریخ سرزمین کهن را که ورق میزنی به هرجای این ایران سرافراز که می‌رسی سرشار از رسوم و آئین های زیبایی است که در هرکدام نکته و حکمتی نهفته است.
این آئین ها و رسوم کهن نسل به نسل و سینه به سینه گشته است و هر ساله با گرامیداشت این روزها دوباره تاریخ زنده شده است.
نوروز این آئین، میراث و جشن باستانی نیز یکی از بزرگترین مراسمات ایرانیان است که رسوم آن از قبل نورور با مراسماتی همچون خانه تکانی، خرید عید و... شروع و در نوروز نیز ادامه می یابد و در روز ۱۳ فروردین گویی این آیین های کهن به روز آخر خود می رسد.
۱۳ فروردین که به روز"سیزده بدر" معروف است و در تقویم ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان روز طبیعت نامگذاری شده است.
روز سیزده فروردین مردم بعد از چندین روز شادی، اجرای مراسمات و آیین های زیبا، عید دیدنی به دامان طبیعت رفته و آخرین روز مراسم خود را با طبیعت شریک و سهیم می شوند.
این رسم کهن بعد از گذشت سالیان متمالی هنوز نیز زنده و به قوت خود ادامه دارد.
ایرانیان در این روز و دامن طبیعت به گره زدن سبزه، سپردن سبزه به آب، پرت کردن ۱۳ سنگ به آب و خوردن کاهو به سکنجبیل می پردازند.
سبزه گره زدن
یکی از آیین‌های این روز سبزه گره زدن است که بیش‌تر جوانان در این روز این کار را انجام می‌دهند. گره زدن سبزه به معنای گره زدن زندگی با طبیعت است که همیشه سبز و شاداب باقی بمانیم
مشهور است که واژهٔ سیزده‌به‌در به‌معنای «در کردن نحسیِ سیزده» است. اما وقتی به معانی واژه‌ها نگاه کنیم برداشت دیگری از این واژه می‌توان داشت. «در» به‌جای «دره و دشت» می‌تواند جایگزین شود. به‌عنوان مثال، علامه دهخدا، واژهٔ «در و دشت» را مخفف «دره و دشت» می‌داند.
چو هر دو سپاه اندرآمد ز جایتو گفتی که دارد در و دشت پای
یکی از معانی واژهٔ «به»، «طرف و سوی» است.مانند اینکه می‌گوییم «به فروشگاه».
پس با نگاهی کلی می‌توان گفت واژهٔ «سیزده‌به‌در» به‌معنای «سیزدهم به‌سوی در و دشت شدن» می‌باشد که همان معنی بیرون‌رفتن و در دامان طبیعت سرکردن را می‌دهد.
نظر دهید